جانبازان سرافراز دوران دفاع مقدس، نماد ایثار، مقاومت و تعهداند؛ بزرگمردانی که در سالهای سخت جنگ، با نثار جان و سلامتی خویش از میهن دفاع کردند و امروز نیز در سنگر کار و تلاش، همچنان با همان روحیه جهادی به خدمت ادامه میدهند. حضور این عزیزان در شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه غرب، یادآور ارزشهای والای دفاع مقدس و الگویی الهامبخش برای کارکنان جوان و نسل امروز صنعت نفت است. در همین ارتباط، پای گفتگوی صمیمانه با حجتالله محمدی، جانباز شیمیایی و از کارکنان باسابقه منطقه غرب نشستیم تا از خاطرات روزهای پر شور جبهه و تجربههای امروزشان در عرصه خدمت بشنویم.
لطفاً ابتدا خودتان را معرفی کنید و مختصری از زندگینامه و سوابق کاریتان بگویید.
بنام خدا و با عرض تشکر، اینجانب حجتالله محمدی هستم. از سال ۱۳۶۹ وارد صنعت نفت شدم و تا سال ۱۳۹۲ در پتروشیمی اراک مشغول بودم. به دلیل آسیبهای شیمیایی دوران جنگ و تشدید تنگی نفس، از سال ۱۳۹۲ به منطقه غرب منتقل شدم و در حال حاضر در مرکز انتقال نفت پایطاق مشغول فعالیت هستم.
چه زمانی و چگونه به جبهه اعزام شدید؟
متولد ۱۳۴۹ هستم. اولین حضورم در جبهه بهمنماه ۱۳۶۵ بود. در آن زمان بهصورت غیرقانونی (با دستکاری شناسنامه) و توسط بسیج سپاه شهرستان خمین به جبهه جنوب اعزام شدم.
چگونه و در چند سالگی به درجه جانبازی نائل شدید؟
از طریق بسیج در سن ۱۴ سالگی به جبهه رفتم. در سال ۱۳۶۵ از ناحیه صورت و در سال ۱۳۶۶ از ناحیه کتف و گردن مجروح شدم.
در چه عملیاتهایی شرکت داشتید؟
در عملیات والفجر ۱۰ در حلبچه و ارتفاعات ریشن در شمال سد دربندیخان عراق حضور داشتم.
یک جمله در مورد جانباز بگویید.
جانبازان، یادگاران روزهای عشق و حماسهاند. حضرت عباس، بزرگترین جانباز تاریخ بشری است که فداکاریها و ایثار ایشان در کربلا بیمانند است.
از خاطرات دوران حضور در جبهه برایمان بگویید.
با توجه به کمبودهایی که در همه زمینهها وجود داشت، تحمل شرایط جبهه بدون توکل به خدا و اخلاص رزمندگان بسیار سخت بود و سختترین خاطراتم شهادت همسنگران و همرزمانی بود که روزها و ماهها در کنارشان بودم و یادشان همیشه با من است.
شب قبل از عملیاتها حس و حال خاصی در بین رزمندگان برقرار بود؛ پیشانیبندهای مورد علاقه خود را آماده میکردند، یکی یکی در آغوش هم میرفتند، حلالیت طلبیده و خداحافظی میکردند. این لحظات معنوی، شیرینترین خاطرات من از جبهه است.
حضور یک جانباز در محیط کار چه پیامی برای همکاران و نسل جوان دارد؟
حضور جانبازان یادآور ارزشهای والای دفاع مقدس است و الگویی الهامبخش برای نسل جوان. این حضور نشان میدهد که ایثار، مقاومت و پایبندی به وظیفه نه تنها در میدان جنگ، بلکه در محیط کار و زندگی امروز نیز اهمیت دارد.
نسل امروز باید ارزشهای دفاع مقدس را بشناسد و در زندگی و کار روزمره خود به کار گیرد.
مهمترین درسی که میتوان از دفاع مقدس برای زندگی امروز گرفت، چیست؟
دفاع مقدس به مثابه دانشگاهی برای جمهوری اسلامی عمل کرد که درسهای مختلفی در حوزههای نظامی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به یادگار گذاشت. این درسها، اگر به شایستگی بازخوانی شوند، میتوانند از نفوذ کشورهای بیگانه جلوگیری کنند و راهگشای بحرانهای امروز باشند.
چه انتظاری از جامعه و نسل آینده در پاسداشت ارزشهای دفاع مقدس دارید؟
وظیفه بر ماست که به حرمت بدنهای پارهپاره پرستوهامان، به حرمت دستهای قلمشده عباسگونه آنها، به خاطر چشمهای همیشه منتظر مادران و پدرانمان، نگذاریم یاد شهدای این وطن از یادها برود و دستهای آلوده، شهدای ما را از ما بگیرند.
تلخترین و شیرینترین خاطره شما از دوران جنگ چیست؟
تلخترین خاطره من این است که رزمندگان با وجود تمام سختیها خانه و زندگی خود را رها کرده و جان خود را در کف دست گرفتند، ولی بیمهریها و کمتوجهیها نسبت به راه شهدا و ایثار آنها میشود.
شیرینترین خاطرهام شبهای قبل از عملیات است؛ لحظاتی معنوی که رزمندگان با یکدیگر حلالیت طلبیده و خداحافظی میکردند، پیشانیبندهای خود را آماده میکردند و با دلهای پرامید به نبرد میرفتند.
سخن پایانی شما با همکارانتان چیست؟
سخن آخر من این است: یاد و گفتار شهدا در دوران دفاع مقدس، قبل از شهادت و همچنین وصیت آنها بعد از شهادت، همگی بر یک نکته تأکید دارند؛ نگذاریم این انقلاب به دست افراد نالایق و کسانی که به دور از افکار و عقیده اسلامی هستند بیفتد. تجدید میثاق با شهیدان ادامه راه آنهاست که باید بصورت عملی انجام شود.
آنها رفتند تا ما بمانیم و ما نیز باید راه آنها را ادامه دهیم تا برای آیندگان سرافراز باشیم. به وصیت شهدا که همه آنها بر آن تأکید داشتند؛ ولایت فقیه را تنها نگذارید و پشت ولایت فقیه باشید. به زنان جامعه هم سفارش میکردند: «حجاب شما کوبندهتر از اسلحه ماست.» شاید آن موقع به عمق پیام این دو سفارش مهم و استراتژیک پی نبردیم، اما امروز معنای واقعی آن را میفهمیم.
گفتگوی ما با حجتالله محمدی نشان داد که روحیه ایثار و مقاومت همچنان در میان کارکنان منطقه غرب زنده است؛ همان روحیهای که در سالهای جنگ، سنگرها را نگه داشت و امروز در صنعت نفت، چرخ تولید و انتقال را به حرکت درمیآورد.